De Haenen - 3

Jazeker. Alweer voor de derde keer hebben wij mogen genieten van golfbaan de Haenen met haar uitdagende holes, vriendelijke receptioniste, lachend bedienend personeel en heerlijke maaltijden. En ... ik zou het bijna vergeten. De overijverige MARSHALL. Inderdaad hij was nog steeds in dienst en heeft in de loop der jaren inmiddels een soort van haat-liefde verhouding opgebouwd met onze voorzitter. In het verslag van 2 mei 2017 was de brave borst ook al het vermelden waard. Op de een of andere manier moet hij toch laten merken dat het een man met gezag is. Of hij thuis iets te vertellen heeft, blijft natuurlijk een vraag. Dit keer werden we nadrukkelijk geconfronteerd met het feit dat de totale handicap van de bevolking van een flight niet boven de 108 mocht uitkomen. Dus 2 beginnelingen met ieder een handicap van 54 kon nog net! Wij vonden het echter een foutje van de baanbeheerders om ons als beginneling te zien en ons dus in te delen in flights van slechts 2 personen. Ineke en Jetty vormden samen, in een buggy zo'n 2-vrouws flight. Er bleven nog 6 Vrolijkerds over en Jac telde de handicaps van die 6 bij elkaar op en kwam tot het totaal van 199. Te verdelen in een flight van 3 met totaalhandicap 100 en de andere flight met totaalhandicap 99. Kunt u het nog volgen? Dat was in ieder geval ruim binnen de marges en we besloten dus in flights van 3, want dat is ook gezelliger, te vertrekken. Tot zover niets aan de hand. Bij de eerste hole stond een vriendelijke man, maar wel met een bekend gezicht, op ons te wachten om ons welkom te heten en ons een fijne dag op ZIJN baan toe te wensen. Alles leek dus goed te gaan. Op de eerste hole scoorde iedereen van mijn flight een 5. Goed voor 2 stablefortpunten. Hole 2 gaf wat problemen door enkele verdwaalde ballen in de bossen. En toe gebeurde het. Wij werden bij hole 3 opgewacht door onze vriend de marshall. We kregen weer een lesje in regels in het algemeen en zijn regels in het bijzonder. Met name Robert was de pispaal en werd er op gewezen dat wij door ons eigenwijs besluit de hele boel in de war hadden gegooid. Er ontstonden opstoppingen en daar waren wij verantwoordelijk voor enz. enz. Om het verhaal kort te maken ... Zoals gewoonlijk doorliepen we in straf tempo de 9 holes en voordat er 1 uur en 3 kwartier verstreken waren, passeerden we opgewekt en onder een flets voorjaarszonnetje de eindstreep. Ineke en Jetty waren ook al binnen. En het duurde ook niet lang of de flight met Eef, Olga en Ans verscheen in het clubhuis. Helemaal niet aan de hand dus !! Nog effe iets over de marshall en dan houd ik erover op en hoop dat het nooit meer nodig is om hierover te schrijven. Die man heeft, naast het feit dat hij een flinke portie geldingsdrang heeft, toch een heleboel goed eigenschappen. Een daarvan is zijn hulpvaardigheid richting hulpbehoevenden. Zo werd Arno keurig in de buggy naar de verderop gelegen par-3 baan vervoerd. En na afloop van zijn ronde werd hij ook weer keurig opgehaald en bij het clubhuis afgeleverd. Dat is service met een edelmetalen randje.
We hebben nog heel gezellig genoten van een of meerdere drankjes, een lekkere maaltijd en het gezelschap van elkaar. De bronze medaille was voor Robert. Ans verdiende zilver en een boekje met golfplezier. Eef was opnieuw de grote winnaar. Een gouden plak dus en een eervolle naamsvermelding in de buik van ons opgepoetste On Tour busje.
We kijken reikhalzend uit naar ons volgend uitstapje en hopen dat dan alles in de naaste omgeving van Els in goede gezondheid blijft zodat ook Els weer van de partij kan zijn.