De laatste slag

Die titel, DE LAATSTE SLAG, van mijn verhaal van vandaag kan voor de nodige verwarring zorgen. Zo ligt de vraag voor de hand; Zou er een flinke onmin in het anders zo Vrolijke-Team zijn geslopen? Of; Zijn er teveel "kneuzen" onder hun 10-tal leden? Is er een liquidatie van dit roemruchte en alom gewaardeerde team te verwachten? Onze fans en supporters kunnen gerust gaan slapen. Want niets van dit alles is ook maar in de verste verte aan de orde. Ons team bloeit als noit tevoren en jaloerse golfspelers staan in de rij om zich bij ons team te mogen aansluiten. Er zullen dus nog heel veel slagen geslagen moeten worden, willen bovengenoemde veronderstellingen ook maar ennige grond van waarheid gaan krijgen. Nee; wij gaan gewoon door tot het gaatje van hole 9. Dat is de laatste slag dus! Ondertussen is de wachtlijst met liefhebbers voor een plaats als aspirant lid almaar groeiende. En om al die wachtende mensen weer een sprankje hoop te geven, hebben we besloten vandaag een nieuw aspirant lid toe te laten. Het is een goedlachse en van een vlotte babbel voorziene lieftallige hoogblonde dame. Ze is geslaagd voor een toelatingsexamen op de par-3 baan en na een aardige partij praten en aanstekelijk lachen aan onze stamtafel. Kijk maar eens bij tabblad "Wie zij wij??" voor een bijgewerkte lijst.
Toch nog even terugkomen op die laatste slag. Het zal, hoop ik, inmiddels duidelijk zijn dat daarmee bedoeld wordt het uitholen en beëindigen van ons golfspel door het deponeren van het balletje in de hole van de 9-de hole.Voor mij kwam vandaag die laatste slag als een soort van bevrijding. Want na 9 holes lopen beginnen mijn lichamelijke handicaps toch wel behoorlijk op te spelen. En moet ik bijna strompelend naar het terras met onze stamtafel. Maar, het mag gezegd worden, die laatste slag leverde ook een flinke bijdrage aan de fraaie score op mijn kaart. Ik besloot deze Maandagse golfperikelen met een welverdiende par op die laatste hole. Zoiets kan dit keer niet gezegd worden van onze Willem. Zijn balletje was regelmatig de weg kwijt en dan moest Willem er achteraan. Maar uiteindelijk met vereende krachten en opwekkende zuchten kon dat ding toch iedere keer weer uit het cupje in de hole gehaald worden. Ook Robert had het vandaag niet zo als het hoort.... Hij had nog te veel te maken met naweeen van een weekend vol ongerief, ongelukken of ongelukjes. Zijn rug, zijn hoofd, zijn benen, zijn hand en ook zijn spieren zorgden voor het nodige lichamelijke ongemak. Het is in Robert te prijzen dat je hem daar nauwelijks over hoorde klagen. Gelukkig gaat Robert nog vanmiddag de plaatselijke medicijnman consulteren. En wie weet zorgt dat voor de nodige verbetering/vermindering van al dat pijnlijke gedoe.
Achter dat herentrio liepen Olga en Ans zonder mopperen en al kwebbelend hun rondje golf. Ze sloegen professioneel hun balletje en deden dat met de bekende blije gezichten.
Dan hebben we nog Arno en 4 dames die de par-3 baan bevolkten. Ook dat ging kennelijk erg voortvarend. Ze zaten al ruimschoots een half uur aan de koffie toen de grote-baan spelers zich bij hun voegden. Bovendien mag wel gezegd worden dat Yvonne wel heel erg mooi kan afslaan maar dat daarna enige training in het uitholen geen overbodige luxe is.
De laatste slag? Een goede lezer zal, hoop ik, begrepen hebben dat hiervan voorlopig geen sprake is. Wél zullen we braaf ieder rondje golf afsluiten met EEN LAATSTE SLAG en een ferme handdruk voor de mannelijke medespelers of een intieme kus voor de vrouwelijke ...