De weg kwijt

Tegenwoordig hebben we overal wel een dag voor. Bijvoorbeeld de dag van de buren. Meer bekende voorbeelden zijn natuurlijk vader- en moederdag. De dag met de regenboogvlag, dan hebben we tegenwoordig overal naar het voorbeeld van Amsterdam wel een Gay parade. De dag waarop we naakt mogen tuinieren. Het kan niet gek genoeg of er is wel een dag voor. Daar kunnen we begrijpelijkerwijs de weg van kwijt raken. En dan hoeven we geen excuses te zoeken voor die kwijtgeraakte weg want ieder weldenkend mens begrijpt je verwardheid.
Anders wordt het als je, zoals dat Robert overkwam, al bij hole 1, na 2 keer geslagen te hebben, de weg kwijt bent. Maar het edele golfspel kent ook zijn sociale kanten. Dus flightgenoten Els en Jac waren niet te beroerd om Robert weer op het enige juiste spoor te brengen zodat hij de weg niet meer kwijt was maar gewoon weer op het rechte pad was.

Onvoorstelbaar; maar het is werkelijk waar gebeurt. Ook Els was de weg kwijt. Ze had een prachtige nieuwe golftas waarin ze dacht alle belangrijke spulletjes op te bergen. Wij hadden het niet in de gaten maar nog voor ze de eerste bal had geslagen, was ze haar golfhandschoen al kwijt. Een paar holes verderop zocht ze weer iets (ik weet niet meer wat ...) in haar tas. En toen ze het niet kon vinden slaakte ze wanhopig de zucht dat ze de weg kwijt was in haar nieuwe tas.
Gelukkig heb ik al maanden de beschikking over een handicart die voorzien is van een ingebouwd GSM-systeem dat centraal wordt aangestuurd vanuit een of andere controlekamer ergens in ons fraaie clubgebouw. Met zoveel ingebouwde intelligentie is het moeilijk om de weg kwijt te raken. Jammer dat die intelligentie in de winter ook gebruikt wordt om je bewegingsvrijheid op de baan te beperken. Als het de handicart en zijn GSM-systeem niet bevalt, dan stopt hij ermee. En alleen achteruitrijden tot je buiten de verboden zone bent is dan de oplossing. Dit om terug te keren naar het pad dat die handicart wél bereid is te rijden.

De vier dames (Margriet, Olga, Maria en Ineke)  op de par 3 baan waren gelukkig de weg helemaal niet kwijt en zaten na een goed uurtje alweer koffie te genieten in een luidruchtig clubhuis. Mijn stereo-installatie kon dat geweld niet bolwerken zodat ik weinig heb verstaan en begrepen van de misschien toch wel belangrijke discussies.