Gezellig onder elkaar

Vandaag weer zo'n dag die niet stuk kan voor de fervente Vrolijke Team-er. We waren er weer alle 10 bij en dit keer zonder aspirant leden of anderen. Die ik daarmee overigens niets te kort wil doen. Zo heeft Anneke keurig gereageerd in ons gastenboek.
Zoals gezegd; we waren onder elkaar. Dus 3 flights vol. Arno samen met Margriet en Ineke kuierend over de par-3 baan. En werd het voor een van hen effekes teveel dan was er wel een bankje om te pauzeren en onder het genot van een gezellige babbel iets hartigs te nuttigen. Dat groepje voelt zich steeds meer thuis op die par-3 baan en er worden ook regelmatig parren genoteerd met natuurlijk als hoogtepunt de birdie van Arno van enkele weken geleden. De heer en dames zijn meestal klaar met hun rondje nog voordat de "Grote"-baan lopers binnenkomen en het eerste kopje koffie is dan ook al verdwenen door het keelsgat achter het al dan niet gerestaureerde gebit.
Eef, Robert en Jac hadden het genoegen om op de Leij te mogen starten en dat met royaal ruimte op de erste hole zodat ze geen last had van de flight voor hun. Robert had zijn kruin blinkend gewassen maar dat mocht zijn golfspel helaas niet verbeteren. Ik moet echter wél vermelden dat zijn putwerk de laatste tijd prima verzorgd is. Met zijn eerste putslag legt hij het balletje meestal in de Comfort-zone en soms zelf in de hole!! Eef daarentegen is meer van het fermere werk. Hij is een longhitter. Dat wil zeggen dat zijn afslag meestal de grootste afstand overbrugd. Om dat bij te houden kijkt Eef dan ook regelmatig op zijn golfhorloge. Jac, dat ben ik dus, valt (volgens zijn flightgenoten) op door de rust in zijn spel. Zijn afslagen zijn voorspelbaar en eindigen meestal omtrent het midden van de fairway.
De dames Jetty, Els, Ans en Olga volgden ht herengroepje op gepaste afstand. We waren allemaal erg blij met de aanwezigheid van Jetty en vol bewondering mochten we vaststellen dat ze in haar buggy de volledige 9 holes had uitgereden en uitgewandeld. Ook bewondering voor Els die de helse pijnen verbijt en gewoon als een dieseltje al laverend de baan doorkruist. Ans en Olga spelen gewoon hun spelletje en daarbij laat Ans af en toe een opgewonden gilletje horen. Bravo. En dat alles mochten we beleven dankzij de welwillende medewerking van een aantal weergoden die er dit jaar in slagen om Nederland een klimaat te bezorgen dat begint te lijken op het Middellandse Zee klimaat. En dus niet meer het klimaat zoals wij dat vroeger op school leerden. Als het zo doorgaat weten onze kleinkinderen straks niet meer wat een metershoge berg sneeuw is. Och ... zo sukkelen we maar wat aan en worden stilaan steeds ouder. Maar gelukkig zijn we nog fris van geest en genieten we waar we genieten kunnen. En zo willen we het nog lang houden.