Het mysterie van de eigenwijze golfbal

De wenkbrauwen van mijn lezers zullen wel gefronst worden bij het lezen van de titel van deze column. Maar daar kom ik verderop wel op terug. Eerst wil ik het nog even hebben over hindernissen waarover ik afgelopen Maandag schreef. Toen was de toegangsweg tot de mooie stad Tilburg beperkt tot één baan met filevorming tot gevolg. Dit keer had de wegbeheerder een andere verrassing in petto. De Gilzerbaan was vanuit wijk de Blaak in zijn geheel niet voor gemotoreseerd verkeer beschikbaar. We werden omgeleid en moesten een weg berijden via welke we, in het alweer verre verleden, vele malen onze vorige golfbaan Vossenhole konden bereiken. Nostalgie dus! Met die verstande dat we uiteindelijk bij het stoplicht niet rechts maar linksaf moeten slaan. Dan langs de gebouwen van Amarant om uiteindelijk tot bij Prise d'Eau aan te landen. Het lukte ons trio Robert, Wim en Jac nog net om op tijd aan  de start te verschijnen. Op hole 9 wisten we een verbetering van onze score van Maandag te bereiken. Het eindcijfer was daar 9910 en iedereen was er tevreden mee. Vakantieperikelen en weersperikelen waren er waarschijnlijk oorzaak van dat het niet druk was op de baan. Ook ons eigen Vrolijke clubje was slechts aanwezig met de 3 eerder genoemde matadoren. We hebben lekker gespeeld en geen last gehad van flights vóór of achter ons.
Maar nu moet het er toch maar van komen. "Het mysterie van de eigenwijze golfbal". Dat zou kunnen klinken als de titel van een spannende roman waarbij pas bij het laaste hoofdstuk duidelijk wordt wat dat Mysterie nu eenmaal was. Je gaat bijna geloven dat jullie schrijver, gedreven door de successen van zijn columns, inderdaad het toetsenbord langdurig gaat beroeren om tot dat boek te komen. Voorlopig hoeven jullie daar niet bang voor te zijn. Want dat is veel te veel werk en ik moet dan ook nog een plot verzinnen. Daar begin ik niet aan. Bovendien zijn er andere zaken waar ik eerder over zou schrijven. Ik heb de eer om PF (Pater Familias) te mogen zijn van een wel zeer bijzondere familie. De Vandalen. En in die familie gebeuren heel veel lezenswaardige dingen. En bovendien is er in het verleden natuurlijk nog veel meer gebeurt. De vorige PF, mijn vader dus, was een zeer markant figuur en een dorpsarts zoals je in het boek "Dorp aan de rivier" van Antoon Coolen kunt tegenkomen. Dat hij als gewaardeerde arts wist waar de kindertjes vandaan komen, bewees hij met een nalatenschap van 11 erkende kinderen. Bij zijn overlijden moesten we de schamele erfenis dus met velen delen. Maar ... geen kwaad woord over mijn vader (onze pappie) anders valt de hele Vandalen-stam over de kwaadspreker heen.
Voorlopig geen boek dus uit mijn over het toetsenbord dansende vingers. 
Jullie moesten zelf maar verzinnen; wat is "Het mysterie van de eigenwijze golfbal".