Kaaai kepot

KAAAI KEPOT! 
Die uitdrukking was vandaag te horen aan onze stamtafel bij het genieten van de koffie van Auberge du Bonheur. En dat de helden na hun golfrondje vermoeid waren, werd door de meeste leden van ons team volmondig onderschreven. Ze zaten daar maar een beetje amechtig te hijgen en waren hun asem kwijt. Dus dat werd nog flink zoeken naar al die kwijtgeraakte asem. Zelf had ik er weining last van. Maar dat zal dan wel zijn oorzaak hebben in het comfort dat die groene handicart mij kan bieden. Waar die golf van vermoeidheid (besmettelijk ??) vandaan kwam is mij onduidelijk. Het kan de herfst zijn, met het vallen van het blad. Waren het de vermoeidheden van een zwaar weekend? Maar ook het zwoele weer kan schuld zijn aan deze aanslag op de conditie van betreffende leden. En, ter verontschuldiging, bovendien bevatte die lucht ook nog het nodige aan Saharazand dat tot stoflongen kan leiden. 
Ondanks alle hindernissen is het ons allemaal toch gelukt om onze 9 holes te doorlopen. Arno kreeg natuurlijk flinke steun van zijn flightgenoten en om zijn geheugen op te frissen werd hem telkens netjes duidelijk gemaakt waar hij zijn mooie wandelstok had neergelegd. Zo kon hij toch telkens met ferme pas op weg naar de volgende hole. Voor Olga fungeerden haar flightgenoten als blindegeleidehond. En ze wezen haar de weg over die warboel van 9 holes. Ineke schrok zich een hoedje (met een sjaaltje erbij) toen ze iemand hard hoorde roepen. Ze kromp in elkaar en kon nog net horen hoe een golfbal haar met fluitend geluid passeerde. Gelukkig zonder haar te raken. De excuses van de eveneens geschrokken veroorzaker van dit "bijna ongeluk" werden geaccepteerd en iedereen kon ongedeerd zijn weg vervolgen.
Op de grote baan hadden de mannen wél last van dikke lucht maar de dames NIET. Die hadden afslagen waar wij, mannen, alleen maar likkebaardend naar mochten kijken. Niet te geloven dat die dames meerdere dingen gelijktijdig kunnen doen. Kletsen over van alles en nog wat en een goed partijtje golf spelen.
Dat alles kreeg zijn hoogtepunt op hole 9. Tot slag 3 ging het redelijk gelijk op. Maar Robert wist toch met het minst aantal slagen in de buurt van de green te komen. Els was daar veel te sterk en sloeg een paar keer de hole royaal voorbij. Jac had onderweg een slag verloren. Bleef Ans over als de voornaamste belager van Robert. De uitslag zal duidelijk zijn; 6 7 8 10. En de grijns op Robert's gezicht was van oor tot oor ...