Margriet en Ineke

Margriet en Ineke. Een tweetal dames dat het best wel met elkaar heeft getroffen. Ze hebben goede contacten; interessante en mooi inhoudelijke gesprekken; ze overleggen omtrent het al dan niet spelen op de par 3 baan; ze boffen maar met hun trouwe en hulpvaardige echtgenoot; en zo nog wat dingetjes meer. Kortom ... het gaat onderling wel goed met die twee. Nu heeft het noodlot helaas bepaald dat Margriet door wat messneden van enige lichamelijke ongemakken moest worden bevrijd. Daardoor is het beoefenen van de edele golfsport voor haar eventjes opzij gezet. Je kunt ook zeggen dat haar golfclubs een tijdelijk plaatsje aan de kapstok hebben gekregen. En ... omdat genoemd tweetal best wel aan elkaar is gehecht, zien we nu Ineke ook al enige tijd niet meer op de golfbaan. Dit op een eenmale rondgang over de grote baan na. Helaas.
Neem dan Ans en Arno. Ook die twee hebben te maken met lichamelijke ongemakken. Maar zij proberen zich erdoorheen te slaan door de golfbaan op te gaan en zich dan letterlijk door de pijn heen te slaan. In mijn ogen een goede therapie. En dat op de mooiste par 3 golfbaan van Nederland.
Zo kunnen we ook Jetty in deze beschouwing meenemen. Die zit zich thuis te verbijten met een beschadigd been. Zij zou er wat voor over hebben om de golfbaan, al dan niet samen met een handicart, weer te mogen betreden.
Zo zie je maar. Bredero zei zo treffend; "Het kan verkeren." En dat doet het dus ook. Te hopen dat we binnenkort weer met een volledig team de graszoden van Prise d'Eau mogen plattrappen om daarna onder een stralend zonnetje op het terras van een drankje en elkaars gezelschap te genieten.