Overijverige Marshall

Zoals al eerder is opgemerkt; Het begint te winteren. Het weer wordt wisselvallig en ook de opkomst van Vrolijke Teamers op onze vaste golfdagen is wisselvallig. Het aantal Whatsapp-jes neemt toe. De inhoud heeft meestal iets te maken met het al dan niet naar de golfbaan komen van de schrijver. Vandaag mochten we 5 leden en aspirantlid Jan op de baan noteren. De rest zat thuis bij de winterschilder, winterklusser of lieve hondje. Zoals gewoonlijk waren Ans en Arno bij de aanwezigen. Arno blijft dapper volhouden met "bewegen" en slaat daarbij verdienstelijk een balletje weg op de golfbaan. Hij was weer vergezeld van Ineke, één van zijn vaste maatjes. Die twee kunnen het samen best wel vinden. Vandaag bespeelden Robert, Ans en Jac de grote baan. En om het tweetal op de par 3 baan niet te lang in de kou te laten staan, Besloten Ans en Jac het na 7 holes voor gezien te houden. Gelukkig was vandaag ook ons aspirantlid Jan van de partij zodat Robert hole 8 en 9 niet in zijn eentje hoefde af te leggen. Zelf zal ik eens goed bij mijzelf te rade moeten gaan over het gebruik van de Handicart in deze donkere dagen. Dat #$*&#-ding stond op de winterstand wat tot gevolg had dat ik de fairways moest mijden en dit keer méér meters heb gelopen als degenen zonder dat vehikel. Het enige voordeel was dat ik af en toe mijn benen, zittend in dat karrtje, de nodige rust kon geven.
Nu nog even terug naar die " Overijverige Marshall".
Het was niet druk op de baan dus ook de Marshall had niet veel te doen. En daar had de brave borst iets op gevonden. Bij de start van hole 1 voerde hij een nauwgezette inspectie uit. Daarbij controleerde hij onder andere op zijn computertje of wij ons wel netjes hadden ingeschreven. En zo stelde hij ook vast dat Olga zich niet had afgemeld (foei!). Wij moesten bovendien onze uitrusting tonen en daarbij was hij met name geïnteresseerd in onze pitchforks. We moesten onze pitchmarks op de green repareren en als het kon ook noch eens drie pitchmarks extra. Tot slot werden we nog even op Corana gewezen en de bijbehorende 1,5 meter regel. Als voorzitter nam Robert dit alles natuurlijk serieus en deed zijn uiterste best om op de greens die drie pitchmarks te vinden. Helaas ... Gelukkig wist hij wel voldoende afstand van zijn medespelers te houden en sloeg zijn (op advies van Ans) "warme" ballen met de nodige fijngevoeligheid door de baan.