Was Robert een zandhaas ???

Inderdaad. Na zijn prestaties van afgelopen maandag komt bij mij de vraag op: "Was Robert een zandhaas?" En ik heb ook voldoende redenen om mij af te vragen of onze Robert het vaderland destijds gedient heeft als zandhaas en dus zijn diensttijd grotendeels heeft doorgebracht met het graven van schuttersputjes. Daarna kon hij zich in het zand in die zelfgegraven putjes terugtrekken en was hij zogenaamd veilig voor de vijand. En die vijand was niet minder als de Russen. Ik kende zo'n goede 40 jaar geleden een schoenmakertje die dat altijd zij: "De Russen komen!'. En misschien is het wel aan Robert te danken dat die Russen nog steeds niet gekomen zijn. Daarbij heb ik weinig voorstellingsvermogen nodig om te weten dat Robert een dappere soldaat was. En als dat een historische vergissing van me is, neemt het niet weg dat ik toch waardering en bewondering heb voor onze voorzitter.
Maar waarom de vergelijking met een zandhaas? Dat is simpel uit te leggen en heeft te maken met de twee woorden waaruit zandhaas bestaat. Allereerst ZAND. Robert kan het maar niet laten om zoveel als mogelijk de zandbakken bij Prise d'Eau aan zijn inspecties te onderwerpen. Waarschijnlijk daarom was Maandag toch wel 1 op de 3 bunkers het doelwit van Robert's slagenwisselingen. Dan HAAS. Ook daar heeft Robert iets mee. Het lukt hem niet altijd om zijn ballen in de lucht te krijgen of te houden. Robert heeft een ferme afslag maar de ballen scheren dan bijna altijd vlak over het grasland en bij de ervaren golfspelers roepen we dan HAZENneuker! Tot zover over Robert.
Want er is ook nog golf gespeeld. Zoals gewoonlijk hadden we 3 heren in de eerste flight. Dit keer op de voet gevolgd door een 3-tal dames onder aanvoering van de immer enthousiaste maar inmiddels toch 80-jarige Anneke. Het liep allemaal goed af. Een forse regenbui werd ontweken door een bezoek aan eén van de schuilhutten en de holes werden in vlot tempo en met het vereiste aantal slagen (of iets meer ... ) doorlopen. Ook het trio op de par 3 baan had wat regen getrotseerd en zat natuurlijk alweer droog binnen toen de anderen ook ons paviljoen betraden. De koffie smaakte weer prima. De praatjes bij die koffie waren zoals gewoonlijk ook van voldoende niveau. En tot slot hopen we dat de ingrepen bij Jetty en Margriet succesvol zullen verlopen en dat ook die ver-#%@#-de hielspoor bij Els eindelijk eens zal verdwijnen. Het zal ons weer de nodige brandende kaarsjes kosten ...