Wat heb ik het toch met mijzelf getroffen.

Je hebt van die mensen die vinden dat ze het vreselijk met zichzelf getroffen hebben. En de meesten van hen willen dat dan ook aan de hele wereld laten weten. Dikwijls door pratserig en prollerig gedrag. Te pas en te onpas luidkeels de omgeving kond doende van "hoe goed ik wel ben". Meestal hebben ze weinig gepresteerd of teren op de prestaties van hun ouders of van de hun omringende personen. En vooral zijn ze dan gehuld in kilo's kak. Je kunt dus gevoeglijk aannemen dat ze tot het volkje van de KAKKERS horen. Je kunt ze ook in nette woorden "Penis agricola" noemen. Voor ons, nuchtere Hollanders, zouden we dan gewoon "Boerenlul"zeggen. In mijn ogen zijn dat irritante personen die weinig positiefs aan de wereld of een discussie bijdragen. Nu hadden we vandaag de pech (of het geluk??) dat we na het uitholen op hole 1 van de Blaak werden aangesproken door een treffende vertegenwoordiger van de zogenaamde elite die ik hiervoor beschreef. Samen met zijn maat had hij al een poging gedaan om een golfbal vlakbij ons te laten landen! Fore roepen was er natuurlijk niet bij. Meneer dacht dat de hele wereld, inclusief golbaan Prise d'Eau, van hem was. Hij wilde dan ook op een inpertinente manier en met een hete aardappel in zijn strot aan de weet komen wat wij met ons drieën (Robert, Eef en ik) op de golfbaan aan het doen waren en of wij wel op tijd van start waren gegaan. Van Robert kreeg deze, niet zo, brave borst te horen dat hij 10 minuten vóór zijn starttijd bij de teebox hoorde te zijn. Een regel waaraan de man zich niet had gehouden. Zijn poging om Robert met een dodelijke blik naar het hiernamaals te sturen, mislukte begrijpelijkerwijs. We hebben toen maar expres een balletje in de bossen geslagen en na enig zogenaamd zoeken, hebben we het duo doorgezwaaid om ze daarna gelukkig niet meer te zien.
Achteraf blijkt dat we voor beide kakkende heren eigenlijk nog veel te vriendelijk zijn geweest. Maar ja; vriendelijkheid zit nu eenmaal ook in onze aard. Ze sloegen nog voor onze dames Els en Ans af. Maar niet zonder eerst gezegd te hebben dat het wel eens een lange golfdag kon worden omdat van de heren voor hun, wij dus, weinig golftalent afstraalde. Zal wel .... Maar wij kunnen tenminste nog GENIETEN en dat is belangrijker dan wereldprestaties op de grasmat te leggen.